‘Hij? Hij is een echte macho! Zo’n vent die vooral stoer wil overkomen en dan het liefst ten koste van anderen’. ‘Zij? Een aanstelster eerste klas! Met d’r maniertjes en dat overdreven gedoe elke keer’. In een mediation gesprek maar ook bij een teamoverleg hoor ik soms stevige meningen over de ‘ander’. Iedereen zijn eigen werkelijkheid; maar toch…
Verschil in werkelijkheid
‘Hoe ga je om met een passief agressieve drama queen?’ Laatst bladerde ik wat door verschillende vragen die op Quora.com gesteld worden. Quora is een forum waar je op allerlei gebieden vragen kunt stellen en de antwoorden daarop kunt lezen of geven. Deze vraag intrigeerde me dus keek ik snel naar de antwoorden. En die verschilden nogal wat van elkaar!
Hoe ziet de werkelijkheid eruit?
De volkomen andere manier van kijken naar het voorgelegde probleem bracht me aan het denken. Want dat mensen verschillen in opvatting, dat weet iedereen. Daar heb ik het ook al vaker over gehad. Maar deze ene vraag werd door de respondenten totaal anders benaderd. Waar de een serieus op de vraag inging en advies gaf, hield een ander de vragensteller een spiegel voor.
‘Hoezo was er sprake van een drama queen? En wat bedoelde ze eigenlijk met passief agressief? Waarom werd er zo’n etiket op het gedrag geplakt. Zei dat niet veel meer over de vragensteller dan over de zogenoemde drama queen? Moest die niet veel meer naar zichzelf kijken?’
Jouw werkelijkheid of de mijne?
Wat een cadeautje om zo’n vraag tegen te komen en dan die reacties te lezen! Want ons brein is geprogrammeerd om antwoord te geven als er een vraag gesteld wordt. Let maar eens op als je weer een training bijwoont. Hoe meer vragen gesteld worden, des te actiever ga je meedoen. Het is dus heel normaal en logisch dat je meteen een advies wilt geven. Zoals de meeste respondenten deden.
Hoe mooi is het dan dat iemand ‘STOP’ zegt en je even bewust maakt van de werkelijkheid. Dat was precies wat een andere antwoordgever deed.
Zes blinde mannen en een olifant
Er is een oud verhaal over zes blinde mannen en een olifant. Omdat ze blind waren, konden ze de olifant natuurlijk niet zien maar wel voelen. Elk van hen stak zijn hand uit en voelde aan een deel van de olifant; de een zijn oor, de ander de staart, weer een ander de slurf, de vierde een slagtand, de vijfde een poot en de laatste een flank. Geen van hen zag het geheel, maar elk waren ze overtuigd dat zij het goed gezien hadden. 
Ze hielden allemaal vast aan hun eigen werkelijkheid. Dat dit tot een conflict leidde, spreekt voor zich. Pas toen alle verhalen bij elkaar kwamen en er echt geluisterd werd, werd het totale plaatje duidelijk
Plaatje met dank aan vijaybhat.com
Overigens is dit verhaal door John Godfrey Saxe tot een gedicht gemaakt. Een hele leuke Nederlandse vertaling is er ook.
Hoe kijk jij naar de werkelijkheid?
Terug naar ons eigen verhaal.
Hoe vaak plakken we zelf een etiket op het gedrag van de ander? En gaat het eigenlijk wel over die ander? Want als we last hebben van het gedrag van een ander, dan kunnen we daar zelf wat aan doen. Zo houd je ook nog eens de regie. Een aantal mogelijkheden:
- Vraag wat die ander bedoelt. Gewoon, oprecht belangstellend, zonder (voor)oordeel. Laat je verrassen!
- Maak het gedrag bespreekbaar. Geef feedback op een goede manier
- Kijk naar jezelf. De enige waar je direct invloed op hebt, ben je zelf. Zelfs al verandert die ander, dan nog moet je uit je negatieve werkelijkheid Alleen jij bepaalt hoe je de situatie ervaart.
Wat is jouw werkelijkheid?
Heb jij ook zo’n olifant in de buurt? Of eerder een drama queen? Ik ben nieuwsgierig naar jouw ervaringen
