‘ Eind goed, al goed’ was de conclusie die de manager trok toen de mediation geslaagd was. ‘Streep eronder, zand erover, daar praten we niet meer over. Alle misverstanden zijn de wereld uit en nu gaan we weer over tot de orde van de dag’. En ik vroeg me af of dat wel reëel was.
Hoera, mediation geslaagd!
Natuurlijk snapte ik de euforie van het moment heel goed. Het was best een ingewikkelde zaak geweest, waar de beide collega’s en hun team lang last van hadden gehad. Fantastisch dus dat alle misverstanden besproken waren en de lucht geklaard. Er waren oplossingen bedacht en allebei hadden ze hard gewerkt om goede afspraken over hun samenwerking te maken. Echt een uitkomst van hun mediation waar ze trots op waren.
Hoe kon het toch zover komen?
Achteraf snapten ze niet dat de zaken zó uit de hand hadden kunnen lopen. Hoe was het toch mogelijk dat ze elkaar niet eerder hadden opgezocht om irritaties te bespreken. Waarom was het ego groter geweest dan de wens om weer lekker samen te werken. Want het gekke was: ze hádden jaren goed met elkaar gewerkt. Ze waren de mannen van het eerste uur, die het bedrijf mee groot gemaakt hadden.
Voortaan doen we alles anders
‘Dat gaat ons niet nog eens gebeuren’ was hun insteek. Voortaan zouden ze het meteen zeggen als iets niet duidelijk was. Of als er een misverstand dreigde. Ze zouden de tijd nemen om met elkaar in gesprek te gaan. Want wat had het ook veel tijd gekost, al die ergernissen en irritaties. En wat een negatieve energie en wat een slapeloze nachten. Nee, voortaan zou alles anders gaan!
Wat is de realiteit van alledag?
Maar wat is de realiteit? Als de waan van de dag het weer wint van de goede voornemens. Als er geen tijd genomen wordt om kleine misverstanden uit te spreken. Of om alleen maar even bij te praten? Dan zijn de goede voornemens al snel weer weggezakt. En dan komen de verwijten: ‘zie je wel! Mooi weer spelen bij de mediator maar ondertussen op dezelfde oude, achterbakse voet doorgaan’. Of er wordt niet hardop gemopperd maar ondertussen wel het gezag en de betrouwbaarheid van de ander ondermijnd. Jammer!
Hoe voorkom je nieuwe ergernissen?
Wat ik in een mediation altijd doe, als er afspraken gemaakt worden over de toekomstige samenwerking, is stilstaan bij de toekomst. ‘Fijn dat de mediation geslaagd is en jullie de samenwerking weer helemaal zien zitten; mooi dat daar goede afspraken over gemaakt zijn. Maar wat als je op een moment merkt, dat oud gedrag weer de kop opsteekt? Of als je je weer ergert aan de ander? Wat doe je dan? Welke afspraken willen jullie daarover maken? Hoe spreek je de ander daarop aan, hoe wil je zelf aangesproken worden?’ Het is mijn ervaring dat dit nadenken over en stilstaan bij de duurzaamheid van de gemaakte afspraken veel misverstanden later voorkomt. Zodat je aan het eind oprecht kunt zeggen:
Gefeliciteerd, mediation geslaagd!
Heb jij vergelijkbare of juist heel andere ervaringen? Laat het me weten in het commentaarveld hieronder. Zoals je weet kan dat volledig anoniem. Ik weet zeker dat jouw bijdrage anderen kan helpen bij hun werk als leidinggevende.
