‘Heb jij nog goede voornemens gemaakt?’ Dat was zoals elk jaar het onderwerp na de jaarwisseling bij het bedrijf waar ik toen werkte. En er waren, zoals je kunt verwachten, twee kampen. Het kamp met de collega’s met hun goede voornemens om met het een en ander te stoppen of juist te beginnen. En het kamp met de collega’s die juist géén voornemens hadden gemaakt.
Goede voornemens om te stoppen
Er waren collega’s die vol goede moed waren om hun leven op een aantal vlakken aan te passen. Ze zouden stoppen: met roken, met teveel eten en met te weinig bewegen. Niet meer roken om niet ziek te worden. Gewicht verliezen zodat ze zich die zomer zekerder zouden voelen op het strand. En meer bewegen om zich fitter te voelen.
Daarnaast waren er voornemens als vaker je ouders bezoeken of beter voor jezelf zorgen. En ook die waren vaak ingegeven door angst. De angst om te verliezen wat je nu nog hebt: je gezondheid, je familie, je (jeugdige) uitstraling, noem maar op.
Geen voornemens, vooral doorgaan!
Andere collega’s vonden het maar onzin om goede voornemens te maken. ‘Die zijn toch gedoemd om te mislukken. Over een paar weken eet je weer net zo als ervoor; of je kiest ervoor om naar dat TV – programma te kijken in plaats van naar de sportschool te gaan; of je hebt je eerste sigaret net weer uitgedoofd. En wat dan? Dan voel je je nog slechter over jezelf, omdat je voornemens mislukt zijn. Dan voel je je een mislukkeling!’ En om zich die teleurstelling te besparen begonnen zij maar niet aan goede voornemens.
Simpel gezegd …. Stoppen!
De discussie deed me denken aan een filmpje dat ik zelf eerder bij een training gezien had. Het is een filmpje waar een vrouw bij een psychiater komt om van haar angsten af te komen. Het is een hilarisch filmpje en ik heb me er tranen om gelachen. De titel? Stop It!
Stoppen is lastig gedaan
Het advies van de psychiater, gespeeld door Bob Newhart, om simpelweg te stoppen met bang te zijn klinkt goed. Maar net als goede voornemens is het o zo lastig in praktijk te brengen. En toch begint het met het besluit om te stoppen. Stoppen met het gedrag waar je zelf vaak het meeste last van hebt. Stoppen met altijd maar aardig zijn. Stoppen met ongeduldig reageren. Stoppen met aannames, meningen en oordelen. Stoppen met te kort door de bocht reageren. Stoppen met dat gedrag is ook kiezen voor jezelf! Kiezen om een masker af te zetten; kiezen om jouw stem te laten horen; kiezen voor authenticiteit.
Stoppen of doorgaan?
Voordat de discussie uit de hand kon lopen en het nieuwe jaar met ruzie begon, heb ik mijn collega’s het filmpje laten zien. Gelukkig kon iedereen er smakelijk om lachen. Met humor haal je de scherpe kantjes gelukkig snel weg als een discussie stekelig dreigt te worden.
Toch zou ik wel willen weten: wat doe jij? Maak jij goede voornemens om te stoppen (met wat dan ook) en doe je dat op een specifiek moment, bijvoorbeeld bij een nieuw jaar, of na de vakantie? Of kies jij ervoor om door te gaan op de weg die je bent ingeslagen? En hoe zou dat bij je medewerkers zijn? Worstelen zij met keuzes maken en hoe kun je ze daarbij helpen? En hoe buig jij een dreigende ruzie om naar een gezamenlijke leuke ervaring?
Tot slot
Nog even voor de zekerheid: als je die indruk krijgt, omdat ik hard kan lachen om dit filmpje. Het is op geen enkele manier mijn bedoeling om mensen met een angststoornis of andere serieuze psychische, mentale of emotionele klacht te diskwalificeren. Het is alleen maar goed om hulp te zoeken als je klachten je levensvreugde in de weg zitten. Maar als het filmpje je helpt om te zien hoe moeilijk we het onszelf soms maken; hoe krampachtig we soms vasthouden aan niet helpend gedrag; dan ben ik nieuwsgierig naar jouw reactie. En als je het helemaal niets vindt, zou ik dat ook graag horen. Met je uitleg daarbij natuurlijk; zodat ik jou weer beter begrijp!