‘Een meningsverschil: dat jij dat normaal vindt!’ zei iemand kortgeleden. Hij klonk bijna verontwaardigd. Maar hoe zou ik een meningsverschil nou niet normaal kunnen vinden? ‘Héél normaal’ zei ik dan ook, ‘bijna net zo normaal als eten en drinken, slapen en je tanden poetsen’. Daar keek hij wel een beetje gek van op. ‘Hoezo, bijna net zo normaal? Wat bedoel je daar nou weer mee?’. Tja, als je vindt dat een verschil van mening zo snel mogelijk gestopt moet worden; of als je gewend bent dat er snel een beslissing moet komen, wie er gelijk heeft, zodat je weer dóór kunt met waar je mee bezig was; dan klinkt dat misschien ook wel gek.
Meningsverschillen zijn van alle tijden
Zou het echt voorkomen? Dat mensen samenleven en samenwerken en het altijd met elkaar eens zijn? Dat er nooit eens een verschil van inzicht is. Geen misverstanden, geen wrijving, geen onenigheid, geen weerstand, geen … nou ja, noem maar op. Persoonlijk geloof ik daar helemaal niets van. Al zolang er mensen zijn (en volgens de mensen die het weten kunnen, geldt dat in sommige opzichten net zo goed in het dierenrijk), bestaan er verschillen in opvatting, andere meningen, opinies, denkwijzen, stromingen, overtuigingen, ideeën en plannen. En dus gedrag dat gericht is op overtuigen, overschreeuwen, negeren, isoleren. Maar is het dan zo erg dat er anders over een bepaald onderwerp gedacht wordt? Welnee! Het is zoals het is bedoeld.
Meningsverschillen stimuleren
Zolang een meningsverschil niet uitmondt in een ‘welles / nietes’ – discussie vind ik het zelf juist wel fijn om andere meningen te horen. Want hoeveel ik inmiddels ook gelezen, gehoord en geleerd heb, ik weet ook dat ik nog lang niet alles weet. Geweldig toch, dat je nooit uitgeleerd bent? Hoe oud je ook wordt! Wat een mogelijkheden liggen er nog in de toekomst…
Een Engelse uitspraak die mij aanspreekt zegt ‘you don’t know, what you don’t know’.
En dat klopt; ik weet niet, wat ik allemaal niet weet. ‘En dat kán ik ook niet weten’, zou ik er aan toe willen voegen.
Mijn uitgangspunt is dat twee meer weten dan één. En dat als je twee (of meer) meningen, opinies, ideeën etc. naast elkaar legt, en met elkaar over de verschillen kunt praten, je aan het eind van het gesprek meer kennis of inzicht hebt. Zodat je een betere beslissing kunt nemen, dan je daarvoor had gekund. Mijn uitgangspunt is ook dat iedereen vanuit zijn eigen perspectief een kwestie tot een goed einde wil brengen. Dan is er dus sprake van een gezamenlijk doel; dat je van mening verschilt over de manier waarop je dat doel bereikt, of wat dan precies een goed einde is, dat is dan maar zo. De moeite van het onderzoeken waard!
Meningsverschillen inspireren
Soms heb je een collega of een medewerker waarvan het lijkt of hij er lol in schept om het ergens mee oneens te zijn. Per definitie, heel vaak, ggrrrr… Zo’n echte dwarsligger. Dat soort gedrag roept extra irritatie op, zeker als het zich vaker voordoet; en als je niet uitkijkt, loop je het risico om juist van zo iemand de waarde van zijn inzichten te missen.
Want ideeën uitwisselen, standpunten verduidelijken, bedoelingen toelichten: het hoort wat mij betreft allemaal bij een meningsverschil. Discussiëren over de verschillen, vragen naar de achterliggende bedoelingen. Helderheid krijgen over de mening van de ander. Hoe komt die tot zijn standpunt, wat ligt daarachter? Geen genoegen nemen met het eerste het beste antwoord maar dóórvragen. Zoals een kind eindeloos naar het ‘waarom’ kan vragen. En als je dan denkt echt niets meer te kunnen zeggen, toch nog een keertje ‘maar waarom dan?’ horen.
Juist door het over en weer praten over andere manieren van kijken naar een onderwerp, stimuleer je de creativiteit en boor je nieuwe bronnen aan. Een meningsverschil werkt op die manier inspirerend voor je eigen gedachtegang. Brengt je op nieuwe ideeën en daarmee kun je je diensten, je service, je productaanbod en je organisatie weer verbeteren.
‘Zo had ik er nog niet naar gekeken’ kreeg ik als antwoord.
Hoe ga jij om met een meningsverschil?
Eerder gaf ik een aantal tips om aan een bloeiend team te bouwen. Een van de tips was om actief op zoek te gaan naar de meningsverschillen. Want een meningsverschil kan een bron van inspiratie zijn om verder aan je team te bouwen. Vertel eens, laat jij je inspireren als de meningen uiteen lopen, of vind je dat alleen maar lastig? Ik lees graag over jouw ervaringen.
Trackbacks/Pingbacks